Chapter 2

Ang masakit, bukod sa kaibigan lang ako, bestfriend pa!

-Mayang

MAYANG:

“Ewan ko ba kasi sa tarantado kong bespren, ayaw magpa awat sa pagka tangengot. Sinabi ko naman kasing hindi na siya mahal ng susyalerang si Joanna tuloy pa din sa paghihintay sa wala! Eh para lang siyang nag-aabang ng snow dito sa Pinas. Imposible!”

Hindi ko napansin na buong sambayanang customer ng Gustav Café eh nakatingin na pala sa akin at hinihintay ang susunod na chapter ng kwento ko tungkol kay Lloydie. Kaya pala halos hindi na makapag salita sina Jun at Joel na kanina pa lipat ng lipat ng page ng menu.

“Oorder pa ba tayo oh gusto niyo ng umibaporeyt dito?” Tanong ko sa kanila dahil medyo nahiya din ako sa arrive ko, sa tahimik na kainang binulabog ko.

“Mukhang magandang idea ‘yan Mayang!” Sagot ni Joel na halos magtago na sa menung hawak niya na sinecond emotion naman ni Jun

With poise parin akong tumayo at nagkunwaring may kausap ako sa cellphone kong susyal pero hulugan

“Oh? Si Rica? Na-ospital! Saan? Ou, papunta na kami. Ou ngayon na. Ou pupunta na!

Presto! Nakalabas kami ng Café na hindi nagmumukhang walang pera at nabigla sa mahal ng presyo ng menu.

“Galing ng acting ko nu?” Biro ko sa dalawang ungas na kasama ko. Pero mukhang hindi sila natuwa.

“Bunganga mo kasi, basta tungkol kay Lloydie kaya mong i-broadcast sa buong bansang Pilipinas! Hindi tuloy tayo nakakain ng Gustav Steak.”

Halatang badtrip si Jun pero hindi ko na lang siya pinansin. Ngumingiti at tumatawa lang naman sa tabi si Joel na para bang nanunuod ng teledrama sa amin ni Jun.

Mula ng masuspindido ang bespren kong engot kay Joanna, sina Jun at Joel ang madalas kong nakakasama, dahil sila ang may pinaka jologs na ugaling nakaka sabay sa pagka loka loka ko. Hindi ko masyadong close ang mga girls sa grupo, ewan, pero mas ayos akong masabihan ng maharot, malandi kesa naman nasa loob ang kulo.

“Pinatay mo pa bigla si Rica!” Biglang tawa ni Joel habang naglalakad kami papunta sa walang aircon niyang pick-up.

“Eh paano, insecure kasi sa ganda ni Rica.” Ginatungan pa ng mokong na si Jun.

Kung sabagay,  aminado ako. May gahiblang insecurity ako kay Rica bukod kasi sa lamang siya ng isang linggong paligo sa bathtub sa akin, bigla pa silang naging matalik na magkaibigan ni Lloydie. At ‘wag ka! Ilang lingo matapos masuspindi ang kaibigan ko, sumunod pa siya sa pag-quit!

“Bakit, nag-quit naman na siya sa grupo it means patay na siya sa samahan. Tsaka alliby lang ‘yon para may dahilan tayong lumabas ng Café ng hindi nasasabihang mga social climber na walang perang pang order! Kayo gumagawa kayo ng issue about sa amin nu? Kalalaki niyong tao, ang tsitsismoso nyo.”

“Ang dami mo sinabi.” Sagot ni Jun tsaka sila nagtawanan ni Joel. Doon ko lang narealized na medyo halatang defensive ata ako.

“So ibig mong sabihin pati si Lloydie, patay na? Kasi sinuspindi siya sa grupo?” Patuloy paring pang aalaska ni Jun habang pasakay na kami ng sasakyan.

Hindi ako nakasagot, ayaw ko kasing isiping mauunang mamatay sa akin ang bespren ko. Tsaka hindi naman siya nag quit, suspindido lang siya. Hindi ko akalaing mapipikon ako ng mga gago kaya tumakbo ako paalis. Medyo may pagka childish ang ginawa ko pero hindi ko talaga maintindihan para akong batang na-bully ng mga panget na mokong! Sa kakatakbo hindi ko namalayang napigtas ang sandalas ko na napansin ko na lang ng nakasakay na ako ng jeepney. Nagmukha tuloy action drama ang role ko sa loob ng jeep, akala ata ng mga nakasakay ko eh pinagtatangkaan akong gahasain sa katirikan ng araw. Syempre todo emote ako at paawa epek para mas magmukhang makatotohanan.

“Miss ok ka lang?” Tanong nung cute na lalaking katabi ko.

Hindi ako agad sumagot para may konting suspense. Pero bago pa ako magsabing ayos lang ako inabutan ako ng barya ng lalaking nagtanong at sumunod naman ang mga kasakay namin. Putcha! Pinagkamalan ba akong pulubi? The fuck.

Kinabukasan sa rehearsal galit galitan ang acting ko. Hindi ko pinapansin ang dalawa, kahit halos ka-eksena ko si Jun dahil siya ang gumaganap sa role ng anak ni Sisa, siya si Basilio ang pakingshit kong anak sa Noli Me Tangere.

Todo sorry ang dalawa tuwing break na hindi ko naman pinapansin.

“Mayang! Sorry na.” Sabi ni Joel.

“Mommy Sisa, patawarin mo na anak mo.” Sabi naman si Jun.

Flip lang ng hair at snob ang sagot ko sa kanila. Manigas kayo dyan sabi ko sa isip ko. Todo simangot parin ako sakanila at pahabol ang drama. Pakipot makipag world peace, feeling ko nga pumanget ako ng 22% sa kakasimangot, buti na lang dumating ang bespren ko. Todo ngiti n asana, kaso nakita kong may bitbitbit nanamang bag ng miraculous juice niya. Nakalimutan kong nag-order nga pala ako, paniguradong tuwang-tuwa nanaman ang pagbibigyan ko ng mga ‘to. Masyado naman kasing matabang, kelangan ko pang dagdagan ng asukal!

“Lloydie!! Buti dumating ka na. Naglunch ka na ba? Tara kain tayo.” Agad kong bati sa kanya.

“Tamang tama hindi pa nga ako kumakain dami ko kasi inasikaso, miss ko na ang Gustav Steak, tara?” Alok sa akin ni Lloydie. Habang nakikita kong palapit sa amin ang dalawang ungas na sina Jun at Joel.

“Sige tara! Kain tayo ng steak pero huwag muna sa Gustav!” Hinablot ko kaagad palabas ng rehearsal hall si Lloydie tsaka kami agad umalis papuntang, hindi ko alam.

“Saan tayo kakain? Tsaka bakit nagmamadali ka? Tapos na ba ang practice niyo? Musta na ang play? Eto nga pala mga order mo.” Tanong ni Lloydie, habang inaabot ang mga juice.

“Sa pagkakaalam ko, role ko ang taga tanong at ikaw ang taga sagot. Kailan pa nagkabaliktad ang mga role natin? Salamat sa super effective mong juice, tabi mo muna kaya dyan?” Tsaka kami nagtawanan. “Good mood si Direct kaya agad kami pinagpahinga, dapat kinausap mo pala muna siya baka sakaling ibalik ka na niya sa casting.”

“Hayaan mo muna, nag eenjoy din naman ako sa pagiging freeman. Tsaka sa pagmamadali mo kanina, mukhang imposibleng makausap ko siya. Gutom na talaga ako. Saan mo gusto?”

“Doon kaya sa karindirya malapit kung saan tayo unang nagkakilala?”

“Saan ‘yon?” Tanong sa akin ni Lloydie.

“Naalala mo ‘yong Flaurante’t Laura? ‘yong show namin sa may Heroes Hall? May karindirya doon, nakita kaya kita kumakain doon bago magsimula ang show!”

“Wow bespren ahh, stalker pala kita dati ‘di mo man lang ako sinabihan. Sige karindirya sa may tabi ng Heroes Hall, here we are!”

Kung alam lang ng kaibigan ko na tama siya, tama siyang stalker niya ako mula pa noong una dahil katulad sa kwento sa mga palabas secretly inlove ang bidang babae sa kaibigan nitong hindi naman siya ang mahal. Typical pero nangyayare. Hindi nga lang ako sure kung ako nga ang bidang babae sa kwento ni Lloydie, pero sa chapter ni Mayang. Malamang! Ako ang bida.

“Pucha trapik!” Reklamo ko kay Lloydie. Inaalala ko lang na gutom na siya at alam kong hindi maganda sakanya ang nalilipasan ng gutom.

“Easy. Tignan mo, trapik na nga nag-oovertaken pa sila.”

Sagot niya habang relax na relax sa pagkaka-ipit sa trapik, habang walang prenong satsat ng satsat ang radio niya. Lalo ako nainis at nagutom dahil pagkain ang pinag uusapan sa estasyon ng DJ.

“Ayun Lloydie! Overtake ka na.”

Nagmamadali kong turo sa kaibigan kong pinalampas nanaman ang pagkakataon dahil ayaw daw niyang nakikipag unahan sa mga ganitong sitwasyon.

“Aabante din tayo, trapik na nga makikipag gitgitan pa tayo? Talagang walang mangyayare.”

Paliwanag pa niya sa akin na nagqualify sa kanya bilang ulirang mamayan ng bansang hindi nauubusan ng trapik sa daan.

“Eh talagang walang mangyayare kung lahat pauunahan mo, kung lahat ng pagkakataon sasayangin mo sa paghihintay. Sa mind set mong ‘yan, talagang hindi ka uusad!”

Nakainom nanaman ata ako ng floorwax at bigla nanamang nagsalitang mag-isa ang bibig ko! At syet, hindi ko na mababawi ang mga pasaring ko kay Lloydie, kaya pagkatapos noon, kunware eh kinalikot ko na lang ang susyalin kong cellphone.

Sa awa naman ng Panginoon, nakarating kami sa karindiryang tinutukoy ko bago pa mapudpod ang daliri ko kakapindot sa screen ng cellphone kong walang load. Tahimik kaming bumaba ni Lloydie sa sasakyan niya tsaka siya diretsong pumunta sa may counter. Tinanong niya ako kung anong gusto kong ulam pero ng mga oras na iyon wala na akong ganang kumain.

“Pakbet, porkchop tsaka isang pirasong embotido humingi ka na lang din ng sabaw ng sinigang. Tsaka pala dalawang pirasong saging, at max candy ‘yong pula.”

Sagot ko sa kanya habang naghahanap ako ng mauupuan. Medyo wala ng customer kasi lagpas oras na ng tanghalian dahil nga sa letseng trapik. Tumango lang si Lloydie tsaka ngumiti ng kaonti.

“Wala na akong gana kumain dahil nabadtrip tayo sa trapik”

Sabi ko sa kanya habang inilalapag niya ang mga inorder namin sa mesa. Ngumiti lang siya ‘yung cute niyang ngiti, tsaka na rin siya umupo.

“Wala ka pang gana sa lagay na ‘yan ah?” Sabi niya sa akin habang todo higop ako sa medyo malamig ng sabaw ng sinigang. Doon ko lang din narealize na gutom na gutom na rin pala ako kaya kahit sinasabi ng utak ko na wala na ako dapat gana eh hindi ko maitago ang sigaw ng sikmura ko.

“Loko wala pa akong kain mula kanina! Kaya nga minamadali kita kanina eh. Sorry na bespren ah? Wala namang meaning mga sinabi ko kanina, hindi ko naman sinasabing about kay  Joanna ‘yon or anything about sa hindi mo pagmove on sa nasira niyong relasyong mukhang wala na talagang chance mabuo. Oh kaldereta lang kakainin mo?”

“Ou, paborito ko ‘to diba?” Maikli niyang sagot tsaka ko nanaman naalalang nadulas nanaman ako sa mga pinagsasabi ko. Akala ko talaga eh napikon na ang bespren ko kasi nanahimik siya bigla.

“Ooops! Sorry ulit. Syet ewan ko ba sa bibig ko may sarili atang buhay.” Todo paumanhin ako habang pinapalu-palo ko ang taklesa kong bunganga.

“Namiss kita Mayang!!” Biglang sigaw ni Lloydie tsaka siya tumawa ng malakas. Masaya ako na miss ako ng kaibigan ko, at mas masaya ako dahil mukhang unti-unti na niyang nakakalimutan si Joanna, ang hadlang sa pag-iibigan namin ni Lloydie!

Joanna Elise Villar, ‘yan ang buong pangalan niya. Maganda, mayaman, may pinag-aralan pero kandidata sa pagiging voluptuous! [Boo: (Puot ng lips) Lup:(parang sumisipsip ng softdrinks) tsuwohos!: (Labas dila at bukas bibig!) ganyan dapat ipronounce] Ang meaning ng BooLupTsuwohos!! Na babae e ‘yong mga magagandang piglet at puro taba ang katawan at mukha lang ang puhunan. Hindi naman ako masyadong bitter sa kanya, talaga lang kasing kasuklam suklam ang pag-iinarte ni Joanna noon pa. At hindi na ako nagtaka ng iwanan niya si Lloydie ng basta basta at walang matibay na dahilan, paano anak mayaman. Kapag pinagsawaan na ang laruan itatapon na lang. Sana dumating din ‘yung araw na pagsawaan ko si Lloydie, I mean hindi ko siya pagsasawaan pero hindi ko maipapangakong hindi ko siya lalaruan. Yuck! Ang bastos ng utak ko. Erase. Erase. Erase!

Nauna ako ng mga dalawang buwan sa teatro kay Joanna pero kung maka asta akala mo talagang magaling at bida bidahan talaga. If I know, naisama lang siya sa grupo dahil sa family friend ng pamilya niya ang producer noon ng play namin na Hair Spray kung saan agad niyang nakuha ang role ni Tracy Turnblad, bidang babae, hindi dahil kaya niyang i-arte kung hindi dahil bagay silang mag-ina ng gumanap na nanay ng bida. Pareho silang lumba-lumba, mataba!

Pero kung sa bagay, sa halos apat na taong pagsasama namin masasabi kong kahit papano eh naging mag kaibigan din kami ni Joanna, madalas ko kasi siyang purihin dahil talaga namang magaganda ang mga sinusuot niyang damit at lahat ng gamit, branded! ‘yon nga lang ata ang nakita kong maganda sa kanya, bukod sa mga ‘yon, wala na. Ang pait ko ata masyado.

Siguro dahil nga hindi ako gaanong close sa mga babaeng casts kaya hindi ko din nabigyan ng pagkakataon si Joanna para ipakita ang itinatago niyang kabutihan, kung meron man.

Natatandaan ko pa nga ang itsura ni Lloydie noon, halatang nabighani sa ganda ng mukha ni Laura a.k.a Joanna at halatang nalinlang sa girdle na suot nito at sa telang tumakip sa pagka chabilita ng kontrabida sa buhay ko noon pa.

May kutob nga akong kay Laura inlababo ‘tong kaibigan ko eh, hindi sa demonyitang si Joh.

Laging kami ang pinagpipilian sa lead role, pero laging sa akin napupunta ang kontrabida, dahil mas maamo daw ang mukha niya kesa sa akin, kung hindi naman kontrabida, ako ang dakilang kaibigan niya dahil ayos daw ang kwelang mga side kick ng magagandang bida. Whooh! Direct! Wala sa mukha ‘yan nasa ugali. Pucha ang sama ko, pero mas masama siya!

Kung tutuusin mas nauna kong minahal si lloydie kesa sa kanya, if minahal nga talaga niya ang bespren ko. Sa paningin ko kasi, nagustuhan lang niya si Lloydie dahil nakitaan niya ito ng potensyal ng minsan makasungkit ng major role si Lloydie at ginawa niya itong kasangkapan para lagi niyang makuha ang kaparehang babae ng bidang lalaki. To have an undying chemistry sa baguhang bidang si Lloydie, jinowa niya ‘to.

Hindi ko din akalaing may natatagong acting proest itong si Lloydie kaya syempre lahat ng girls instant fan niya ‘yong iba pa nga nagging admirer at may iilan pang baklang naging stalker nito. Odi mas lalong nagkaroon ng dahilan si Joanna para patulan ang lalaking hindi naman talaga niya mahal at halatang ginamit lang niya.

Pero wala naman akong magagawa eh, hindi ko naman pweding angkinin si Lloydie dahil lang sa ako ang unang nagmahal sa kanya. Hindi ko din pweding gayahin si Kim Chu at sabihin kong…

“Sana minsan makita mo rin ako. Kasi ako, ang nakikita ko, ikaw lang. Bogs! Ay Lloydie pala, tayo na lang. Akin ka na lang!”

o kaya si Bea Alonzo para sabihing

“kasi nasasaktan ako kahit alam kong hindi dapat. Sana kaya ko, pero hindi eh, ang sama sama kong tao, pero ang ganda ko syet!  Kasi ang totoo hanggang ngayon umaasa parin ako, abangers padin ang role ko! Na sasabihin mo sakin na ako parin, ako nalang, ako nalang uleeet, putang ina Lloydie ako na laaaaaang!!!”

Kaso wala naman kaming uulitin! Dahil kaibigan lang ako. Magkaibigan lang kami!

“Magkaibigan lang kami.!”

“Huh? Oh bakit masyado kang defensive?” Sabi ni Lloydie. Hindi ko namalayang nag day dream akong mag isa sa karindirya.

“Ayos ka lang Mayang? Akala ko ba gutom ka, eh halos hindi mo man ginagalaw pagkain mo eh. Tapos napaka defensive mo pa ng itanong ko kung nililigawan ka na ba ni Jun.” Sabay subo ni lloydie sa natitirang pagkain niya sa plato.

“Ahh bakit mo naman nasabi? Magkaibigan nga lang talaga kami. Haha! Napaka showbiz ko nu? May naalala lang ako. Ang sarap kaya ng pagkain! Libre eh.” Tsaka ko binilisan ang subo at pagkain. Muhkang nabigla si Lloydie, baka nawiwirduhan sa kinikilos ko.

“Libre ko?” Halos ibulong niyang tanong sa akin.

“Ou, diba ililibre mo ako?” Natigilan ako sa pagkain sa nakakatawa niyang itsura. Para bang handa na siyang maghugas ng pinggan ng mga oras na iyon.

“Mayang, wala akong extrang pera. ‘yong ibinayad mo ng juice lang ang hawak ko. Kulang pa ‘to sa utang ko sa kumpanya.”

Tsaka siya ngumiti, nagpapacute. Kaya pala isang ulam lang ang inorder ng ungas! Nagtawanan kami at talagang humalakhak ako dahil kahit ako nanaman ang taya sa kinain namin, masaya akong kasama ko nanaman ang pinakamamahal kong kaibigan. Take note Mayang, kaibigan!

Pagkatapos naming kumain, inihatid na ako ni Lloydie sa bahay. Talagang gentleman siya at never niya ako hindi inihatid sa harapan ng bahay ko. Hindi daw kami makakapamasyal dahil madami pa siya ihahatid na juice. At ayoko namang makagambala sa monkey business ng future husband ko. Yii kiligs!

Pagpasok ko ng kwarto, nakita kong tambak ng messages ang susyalin kong cellphone lahat galing kay Jun. Tinatanong kung galit parin ba ako. Natawa lang naman ako at naalala ang biglang tanong sa akin ni Lloydie kanina sa karindirya. Bakit niya nasabi ‘yon? Manhid lang ba ako para hindi mapansing may gusto sa akin si Basilio? Este si Jun?

Pagdating ko sa practice kinabukasan may mga naghihintay na bulaklak para sa akin. Bulaklak ng kalabasang ginisa at sinahugan ng tinapa.

“Wow! Paborito ko ‘to ah! Sino ang nagluto?” Tanong ko sabay tikim sa mainit init na ulam.

“Ako” Sabi ni Jun. Ewan ko ba, pero ng mga oras na iyon iba ang dating ng loko-lokong lalaking iyon sa akin.

“Peace offering.” Tuloy pa niya. Tsaka nagsisigaw ng “kiss!” ang mga ungas naming mga kasama na pinangungunahan ni Joel. Siyempre pinagbigyan ko naman sila! Nagdampi ang mga labi naming uhaw sa laway at lasa pang sinabawang bulaklak  ng kalabasa. Napaka sarap humalik ni Jun para siyang janitor fish at ako naming ang aquarium na sinisipsipan ng dumi. Ou ang dumi, syet! Ang dumi dumi talaga ng utak ko! Bakit ko naimagine ang mga iyon? Yuck ulit!

“Yuck!? Hindi mo nagustuhan ang peace offering ko?” Halatang disappointed si Jun. At halatang bigo din ang mga tsismoso naming mga kasamahan sa pag-aakalang matutuwa ako sa ginawa ni Jun. Pero natuwa ako! Napa yuck lang ako dahil rated PG ang imagination ko.. Nagtampo ba si Jun sa pagwawalk-out niya? Baka hindi na ako kausapin nun. Hala! O bakit concern ako masyado? ‘di ba ako ang sinusuyo?

Oh em gee! Asawa ni Marie! Araw gabi! Walang..

Walang hiya ako!!

Nagbabangka ako sa dalawang ilog!! Hindi naman bangkera si Sisa ahh?

__________

Sabi ni Kaloy: Abangan ang  Chapter 3! (Pero mukhang matatagalan ng konte, sinisipon ako ngayon eh.) Hmm palagay ko si Rica naman ang magkwekwento, sa susunod.